Week 11: Mama en Myanmar

Lieve allemaal,

Vandaag ben ik 11 weken van huis, heb ik al 20 boeken gelezen en drie zonnebrillen gehad. Ondertussen is ook mama aangekomen in het mooie Myanmar en zitten we op dit moment in de nachtbus. Ja ja, jullie lezen het goed. Mama zit ook in de nachtbus en ja, we hebben vannacht ook in een hostel op een lady’s dorm geslapen. Niet omdat ik zo low budget reis en luxe niet meer aan kan, nee mama wilde dit ook beleven. Echter was dit zo’n goede dorm dat we de eerst volgende nacht weer op een tweepersoonskamer slapen! ;)

Maandag 19 november ben ik naar Thean Hou tempel gegaan. Dit is een mooie tempel in Kuala Lumpur met allemaal lampionnetjes. Eerlijk gezegd moet ik bekennen dat ik er verder weinig over kan vertellen.. het was mooi en sfeervol, maar was er ook wel weer snel weg.. oops. Vervolgens ging ik naar een Shoppingmall (Mid valley mall) waar ook ‘het gewone volk’ kwam. Uhu... ‘gewone volk’ koopt Prada, Gucci en Louis Vuitton? Gelukkig hadden ze ook winkels voor m’n backpackersbudget, of überhaupt m’n budget. Het was echt heerlijk om weer is mooie winkels te zien, lekker rond te kijken en te shoppen door niets te kopen. Ik raad het aan. Heb namelijk nog nooit zo goedkoop geshopt. Kijken kijken niet kopen was hier aan orde. Daarnaast heb ik echt een hele lekkere salade als lunch gehad. Het voelde echt goed om weer is gezond te eten en vitamines binnen krijgen.

Dinsdag 20 november begon ik m’n dag met een rondje door China Town te lopen. Waarna ik naar de central market liep met allemaal kleine winkeltjes met kunst, souveniertjes en kledingstukken. Ik kocht hier voor 2€ m’n mooie nieuwe Celine zonnebril die oprecht nog beter is dan m’n vorige bril (uit Laos :p). Hierna liep ik door naar een plein waar het Sultan Abdul Samad gebouw stond en wat heel mooi is. Daarna ging ik door naar Kuala Lumpur Tower. Deze toren is 420 meter hoog en geeft heel gaaf uitzicht over de stad. Ik ben niet helemaal tot boven gegaan (again backpackers budget) maar wel tot het niveau daar onder wat ook heel mooi was. Het aantal hoge gebouwen valt nog wel mee in Kuala Lumpur maar je had wel uitzicht over heel de stad met bergen op de achtergrond. Na de KL Tower ging ik naar Pavilion mall. Dit is de grootste mall van Kuala Lumpur en dat is echt bizar. Op een gegeven moment dacht ik echt Wow het is hier heel groot... toen had ik net 1/4 deel gezien.. ook hoorde je de hele tijd kerstmuziek en stond er een hele grote rijk versierde kerstboom.

Woensdag 21 november heb ik in m’n bed doorgebracht. Oorspronkelijk was het idee om een dagje naar Melaka te gaan, maar ik voelde me echt niet lekker want ik had al een paar nachten heel slecht geslapen. De dorm bestaat eigenlijk uit 1 hele grote ruimte waar kleine kamertjes in gemaakt zijn. Het enige wat de kamers van elkaar afzondert is een deur en de bedden met een soort muurtje (aan de bovenkant wel open). In de avond had ik wel honger en dacht ik slim te zijn en naar de shoppingmall te gaan, voor m’n salade. Nou niet dus. Ik heb er echt te lang over gedaan voordat ik daar was. Want de metro kon ik eerst niet vinden, vervolgens zou ik 50 min moeten wachten dus nam ik maar de taxi. Aangekomen in de mall wist ik niet meer waar de saladebar was en kon niemand mij de weg wijzen. Maar gelukkig zat m’n salade instinct goed en vond ik hem. Daar aangekomen hadden ze geen pasta meer en niet meer de salade die ik wilde.. domper. Uiteindelijk kostte m’n salade verhaal mij 2,5 uur... maar hij smaakte wel goed.

Donderdag 22 november ben ik eerst lekker gaan uitslapen en vervolgens ergens gaan lunchen. Nog een beetje rondgelopen en toen ging ik met de bus naar het vliegveld. Ondanks dat Kuala Lumpur echt een georganiseerde stad is (bijna-top metrosysteem), is het vliegveld echt een puinhoop. Ook heb ik nooit nooit zo’n slechte douane gehad (bellend en met je jas aan er doorheen). Voordeel was wel dat ik m’n laatste ringit (munteenheid Maleisië) aan hele lekkere koekjes kon besteden.

Vrijdag 23 november was m’n eerste echte dag in Myanmar. Ik ging rond m’n hostel in de wijk wandelen en kwam tot de conclusie dat ik 3 (hooguit 5) andere toeristen was tegengekomen. Ook nu werd ik natuurlijk weer door iedereen aangestaard omdat ik zo lang en blank ben. Toen ik ergens vroeg of ze misschien wisten waar een kleermaker zat, hielpen er gelijk 8 mensen mij. Niet dat ik uiteindelijk wist waar een kleermaker zat, maar het was ontzettend aardig en gastvrij. Uiteindelijk vond ik ergens een kleermaker die heel goedkoop en snel mijn resterende vlaggen op m’n tas heeft genaaid. Opa en oma: ik heb op m’n backpack vlaggetjes laten naaien van elk land waar ik ben geweest. Eerst had ik alleen Thailand en Laos erop, maar nu ook Cambodja, Maleisië, Myanmar en Vietnam.

Zaterdag 24 november was het e i n d e l i j k tijd om mama op te halen. Dus ik ging er op tijd heen en had op een a4’tje mama’s naam gezet en ging bij de arrival hall op de grond zitten opzoek naar een glimp van mama. Ik denkende dat ze nog op haar backpack aan het wachten was. Krijg ik opeens een appje dat ze mij zoekt en al in de arrival hall is. Hebben we elkaar dus misgelopen.. oops. Maar het was wel heel fijn om mama eindelijk (11 weken) weer te zien! Toen zijn we naar ons hostel gegaan want mama wilde net zoals ik backpack, gaan backpacken. Dus lagen we op een 4-persoons vrouwendorm. Nou, ik vind dat prima. Maar mama moest nog wel erg wennen (wat begrijpelijk is). Nadat ze even was gaan slapen gingen we de stad in en gelijk onze eerste Birmese maaltijd halen. Ook moesten we heeeel veel bijpraten en dat was heel fijn. Daarna gingen we naar de Pagode van Yangon. Dit was een hele grote gouden tempel. Terwijl we daar stonden las ik wat dingen voor van Wikipedia. Gebouwd voor Christus, heilige plek, boven op een heuvel. Noemen ze dit een heuvel? Nouja, het zal wel. Iedergeval het was heel erg mooi en we kregen ook nog een rondleiding van een monnik en we weten nu ook onze heilige dieren (mama cavia en ik leeuw).

Zondag 25 november hebben we eerst lekker uitgeslapen en gingen we vervolgens naar de trein. De circulair train is een drie uur durende treinrit vanaf Yangon weer terug naar Yangon. Dit is een locale trein met mensen die naar hun werk gaan of naar de markt of naar familie. Ook nu waren we de enige toeristen samen met nog 5 anderen. Maar het was een komen en gaan van de Birmese bevolking. Men verkocht fruit en ander eten, of kwam net van de markt en had tassen vol taugé etc. Ondertussen hingen we uit het raam om naar buiten te kijken of liepen we door de trein om foto’s te maken. Verschillende keren werd ik door de Birmese bevolking uitgenodigd om bij hun te zitten. Of het nou monniken waren, een vrouw met een kind of een vrouw met taugé, ik mocht erbij zitten. Iedereen is hier zo vriendelijk, gastvrij en relaxed. Men komt hier heel gelukkig over... de treinreis was echt heel erg leuk en was ook bijzonder.

Na de treinreis gingen we nog ergens wat eten (viel tegen) en pakten we de taxi naar het busstation. Toen we Yangon uitreden zagen we een hele grote Pagode, boven op een berg... ja je voelt hem al aan.. we waren vol overtuiging en trots naar de verkeerde Pagode gegaan. Stom... En nu zitten we in de bus. De busrit duurt 16(!) uur en is 810 kilometer lang. Maar ik moet zeggen dat dit wel de mooiste bus tot nu toe is. We hebben veel ruimte bij onze voeten, we kregen water, cola en een cakeje en we kijken al 2 uur lang een gewelddadige Birmese film. En mama had KAAS (een echte Nederlander volgens Kjeld ❤️), pepernoten (Dankje oma), borstplaat en chocolade mee! Puur geluk!  De buschauffeur rijdt wel echt hard. Net toen we ergens reden, reden er heel veel tegenliggers op onze rijstrook. Dus onze buschauffeur ging express uitwijken naar hun kant, zodat ze zouden schrikken en niet meer op de verkeerde rijstrook zouden rijden..  net zijn we ook nog ergens gestopt om te eten en te plassen. Wel leuk dat ze ons nog steeds aan kijken alsof wij de eerste mens hier zijn en dat we naar de ‘Europese’ niet hurk wc gestuurd werden. Ik hoop nu wel dat ik hier beter slaap dan in de nachtbussen van Laos...

Liefs,

Linde